Blago poštanskog muzeja

Aparatom „erikson”služio se kralj Petar Prvi Karađorđević

 

Poštanski muzej je institucija koja svojom sadržinom prikazuje postanak i razvoj poštanske službe, kao i sredstava i sistema telekomunikacija. U njemu se čuvaju informacije o uslugama ovih službi, od najranijih dana do danas. Na svetskom poštanskom kongresu održanom u Tokiju 1969. godine usvojena je rezolucija pod nazivom „Opšta politika po predmetu informisanosti javnosti”, koja se odnosi pre svega na načine prikazivanja uloge pošte u kulturnom, ekonomskom i društvenom razvoju jedne zemlje. Bez obzira na opšte pravce i smernice koje su date u ovoj rezoluciji, organizacija poštanskih muzeja predstavlja unutrašnju stvar svake zemlje članice.

Reč muzej je grčkog porekla i dobila je naziv po građevini Muzeon, koja je podignuta u Aleksandriji sredinom trećeg veka pre nove ere za vreme vladavine Ptolomeja Filatelfa i u kojoj su čuvana umetnička dela. Tako su ustanove koje prikupljaju, sređuju, proučavaju, čuvaju i izlažu predmete iz oblasti razvoja stvaralaštva kroz vekove dobile naziv muzeji. Muzejska građa može se tematski odnositi na istoriju, etnografiju, tehniku i slično.

Poštanske, telegrafske i telefonske veze su se neprestano menjale, usavršavale i postajale spomenici tehničke kulture. Usled toga one postaju zahvalna tematika za muzeje i ostaju kao istorijsko nasleđe za edukativno i kulturno obrazovanje budućih generacija. Poslednjih godina 19. veka osnivaju se muzeji sa tematikom, i to tehnički i poštansko-telegrafsko-telefonski muzeji, koji su nastali kao rezultat industrijske revolucije tokom ovog veka.

Godine 1872. u Berlinu i u Petrogradu osnovani su prvi PTT muzeji. Ovi muzeji su imali uticaj i na ostale zemlje da počnu sa prikupljanjem, naučnom obradom, čuvanjem i izlaganjem eksponata i dokumentacije.

Na osnovu Uredbe o organizaciji ministarstva prvi pravilnik u Srbiji o muzeju Ministarstva pošta i telegrafa donet je 31. jula 1923. godine. Prema ovom pravilniku u Beogradu treba da se osnuje poštansko-telegrafski muzej čiji je cilj „... sačuvati potomstvu jasnu etnografsku i istorijsku sliku o razvoju i kulturnom delovanju poštansko-telegrafske i telefonske ustanove u našoj zemlji”. Drugi pravilnik donet je 1940. godine. U njemu stoji da „muzej prikuplja i čuva predmete koji služe prikazivanju i proučavanju istorijskog i tehničkog razvoja poštanske, telegrafske, telefonske i radio službe uopšte, a naročito u Jugoslaviji”. Pored proširivanja delatnosti na sve grane PTT službe, ovaj pravilnik je predviđao naučnu sistematizaciju, razgraničenje muzejskih zbirki, izdavanje publikacija, održavanje predavanja, stalnih i povremenih izložbi, kao i obrazovanje odgovarajućih muzejskih kadrova. Izbijanje Drugog svetskog rata onemogućilo je realizaciju ovih koncepata.

Izvor: Politika